«ΕΓΙΝΑΜΕ Η ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ»
"Και δια τούτο ως πατρίδα γενική του κάθε ενού και έργο των αγώνων του μι κρότερου και αδύνατου πολίτη, έχει κι' αυτός τα συμφέροντα του εις αυτήνη την πατρίδα, εις αυτήνη τη θρησκεία. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να βαρύνεται και να αμελή αυτά. Και ο προκομμένος πρέπει να φωνάζη ως προκομμένος την αλήθεια, το ίδιον και ο απλός. Ότι κρικέλλα δεν έχει η γης να την πάρη κανείς στην πλάτη του, ούτε ο δυνατός, ούτε ο αδύνατος. Και όταν είναι ο καθείς αδύνατος εις ένα πράμα και μόνος του δεν μπορεί να πάρη το βάρος και παίρνει και τους άλλους και βοηθούν, τότε να μην φαντάζεται να λέγη αίτιος «εγώ», να λέγη «εμείς». Ότι βάνανε όλοι τις πλάτες και όχι ένας. Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν «Εκλαμπρότατοι» έγιναν «Γενναιότατοι» και οι ντόπιοι και οι φερτικοί, όμως τίποτα δεν τους αναπεύει. Ήμασταν φτωχοί εγίναμεν πλούσιοι. Ήταν ο Κιαμήλ Μπέης εδώ στην Πελοπόννησο και άλλοι Τούρκοι πλουσιώτατοι, έγινε ο Κολοκο τρώνης και άλλοι συγγενείς και φίλοι πλούσιοι από γες, εργαστήρια, μύλους, σπίτια σταφίδες και άλλα πλούτη των Τούρκων. Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοι του ήλθαν από τη Ζάκυθο, δεν είχαν ούτε σπιθαμή γης. Τώρα φαίνεται τι έχουν. Το ίδιο και εις την Ρούμελη. Γκούρας, Μαμούρης, Κριζώτης, Γιβαίοι, Στάικος, και οι άλλοι, Τζαβελαίοι και άλλοι πολλοί. Και τι ζητούνε από το Έθνος; Μιλλιούνια ακόμα δια τις διάφορες δούλεψες. Και σε αυτά ποτέ δεν αναπαύονται όλο νόμους και φατρίες δια το καλό της πατρίδος, αυτό πασχίζουν. Όσα έπαθε η πατρίς δια τους «Νόμους» και το καλό αυτηνών και όσα παλληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Τούρκων. Κατοικίσαμεν τους κατοίκους μέσα στα σπήλαια και ζούνε με τα θηρία και ρημώσαμε τους τόπους και εγίναμε η παραλυσία του τόπου.`
Μακρυγιάννης «Απομνημονεύματα»
Πηγές:
Βάσος Τσιμπιδάρος
Το 1821 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ
"Και δια τούτο ως πατρίδα γενική του κάθε ενού και έργο των αγώνων του μι κρότερου και αδύνατου πολίτη, έχει κι' αυτός τα συμφέροντα του εις αυτήνη την πατρίδα, εις αυτήνη τη θρησκεία. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να βαρύνεται και να αμελή αυτά. Και ο προκομμένος πρέπει να φωνάζη ως προκομμένος την αλήθεια, το ίδιον και ο απλός. Ότι κρικέλλα δεν έχει η γης να την πάρη κανείς στην πλάτη του, ούτε ο δυνατός, ούτε ο αδύνατος. Και όταν είναι ο καθείς αδύνατος εις ένα πράμα και μόνος του δεν μπορεί να πάρη το βάρος και παίρνει και τους άλλους και βοηθούν, τότε να μην φαντάζεται να λέγη αίτιος «εγώ», να λέγη «εμείς». Ότι βάνανε όλοι τις πλάτες και όχι ένας. Οι άρχοντές μας, οι αρχηγοί μας έγιναν «Εκλαμπρότατοι» έγιναν «Γενναιότατοι» και οι ντόπιοι και οι φερτικοί, όμως τίποτα δεν τους αναπεύει. Ήμασταν φτωχοί εγίναμεν πλούσιοι. Ήταν ο Κιαμήλ Μπέης εδώ στην Πελοπόννησο και άλλοι Τούρκοι πλουσιώτατοι, έγινε ο Κολοκο τρώνης και άλλοι συγγενείς και φίλοι πλούσιοι από γες, εργαστήρια, μύλους, σπίτια σταφίδες και άλλα πλούτη των Τούρκων. Όταν ο Κολοκοτρώνης και οι σύντροφοι του ήλθαν από τη Ζάκυθο, δεν είχαν ούτε σπιθαμή γης. Τώρα φαίνεται τι έχουν. Το ίδιο και εις την Ρούμελη. Γκούρας, Μαμούρης, Κριζώτης, Γιβαίοι, Στάικος, και οι άλλοι, Τζαβελαίοι και άλλοι πολλοί. Και τι ζητούνε από το Έθνος; Μιλλιούνια ακόμα δια τις διάφορες δούλεψες. Και σε αυτά ποτέ δεν αναπαύονται όλο νόμους και φατρίες δια το καλό της πατρίδος, αυτό πασχίζουν. Όσα έπαθε η πατρίς δια τους «Νόμους» και το καλό αυτηνών και όσα παλληκάρια σκοτώθηκαν, δεν τάπαθε η πατρίς εις τον αγώνα των Τούρκων. Κατοικίσαμεν τους κατοίκους μέσα στα σπήλαια και ζούνε με τα θηρία και ρημώσαμε τους τόπους και εγίναμε η παραλυσία του τόπου.`
Μακρυγιάννης «Απομνημονεύματα»
Πηγές:
Βάσος Τσιμπιδάρος
Το 1821 ΧΩΡΙΣ ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΕΦΑΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου