Διήγησις ουμβάντων τινών προ τής μάχης τής Σκιάθου.
"ΦΘΑΣΑΣ εις τό Μεσολόγγιον μετά την διάλυσιν τής πρώτης του πολιορκίας, ήτις εις τους Όθωμανούς επέφερε τόσην φθοράν και καταισχύνην, όσην δόξαν και καύχημα εις τούς ΄Ελληνας, άνέμεινεν ημέρα παρ' ήμέραν την έξοδον των Σουλιωτών γινομένην έκ διαλειμμάτων διά τάς οποίας άπήντει δυσκολίας άπό τήν Έπτανήσιον Κυβέρνησιν, ώς έν τω πρώτω τόμω είρηται. Κατ΄ αυτήν τήν έποχήν έσυ γκρο τείτο δευτέρα Εθνική συνέλευσις εις τό ΄Αστρος τής Πελοποννήσου. Ενέκρινε νά παρευρεθή είς αυτήν ώς άπλούς πολίτης, μή έχων πληρεξούσιόν τι εγγραψον παρά των Σουλιωτών, ή των Στερεολλαδιτών, ώς αντιπρόσωπος· ό κύριος σκοπός του απέβλεπε νά πληροφορηθώ τον τρό πον, καθ' όν τά κοινά τής Ελλάδος συμφέροντα έμελλον νά διοικηθώσιν άποπερατωθείσης τής Συνελεύσεως επέστρεψαν όλα τα μέλη τών αντιπροσώπων εις τήν Καθέδραν, ήτις ην ή Τροπο λιτσά. Εν ώ ήτοιμάζετο νά σπέλθη έκ νέου είς Μεσολόγιον, διά νά ένωθή και συστρατεύση με τά τών Σουλιωτών, και λοιπών οπλαρχηγών τής Ελλάδος όπου ή ανάγκη τής πατρίδος άπήτει, οί οπλαρχηγοί, Όδυσσεύς Άνδρίτζου, Μήτσος Κοντογιάννης, Ανδρέας Σαφάκας, Σκαλτσοδήμας και τίνες αξιωματικοί, αντιπρόσωποι όντες είς τήν Έθνικήν Συνέλευσιν έκ μέρους του στρατι ωτικού τής ανατολικής Ελλάδος, τον έπροσκάλεσαν είς τήν κατοικίαν των, και όμογνώμως τω έπρόβαλαν τ'ακόλουθα· «Γνωρίζεις κάλλιστα, Περραιβέ, ότι τά όπλα τής Στερεάς Ελλάδος εί ναι εκείνα τά όποια υποφέρουν άδιακόπως και μέ γενναιότητα όλους τούς αγώνας, κινδύνους και θυσίας διά τήν έλευθερίαν της πατρίδος· δεν αγνοείς ένταυτώ, ότι αυτά ού μόνον στερού νται τών άθλων, άλλά καταφρονούνται και συκοφαντούνται πολλάκις άπό τήν άνανδρον ζη λοτυπίαν. αιτία: διότι δεν προεδρεύει τις Ρουμελιώτης είς τήν Διοίκησιν, ικανός νά ύπερασπίζη τά δίκαιά των. Τούτου ένεκα έπιθυμούμεν και θέλομεν νά δεχθής ό ίδιος τό βάρος του πολεμι κού υπουργείου έκ μέρους τών όπλων τής Στερεάς Ελλάδος». Μέ άκραν δυσαρέσκειαν και ικα νήν διαφιλονείκησιν εδέχθη τήν αίτησίν των νομίζων άναγκαιότερον και ώψελιμότερον τον ε αυτόν του είς τους πολεμικούς αγώνας, παρά εις τούς πολιτικούς, γέμοντας πάντοτε άπό πάθη διχόνοιας και πλεονεξίας, και μάλιστα, όταν οί κίνδυνοι άπέχωσι μακράν άπ' αυτών είς τούς πολεμικούς, άν ποτέ συμβαίνη μικρά τις σύγχυσις καί διχόνοια, ή παρουσία του κινδύνου καί αί νουθεσίαι φρονίμων οπλαρχηγών ού μόνον τάς διαλύουσιν, άλλά τάς έρεθίζουσι πολλάκις εις άμιλλαν ηρωϊκών κατορθωμάτων ας παρατηρήσωμεν μέ άμεροληψίαν τα είς την Ελλάδα διατρέξαντα καθ' όλον τό διάστημα της Επαναστάσεως και θέλομεν ίδη φανερά ότι οι πολεμι κοί έπλήρωσαν τά προς την πατρίδα χρέη των μέ θερμότερον ζήλον και έπιμονήν, παρ' ό,τι οί πολιτικοί. Αν ενίοτε μετεχειρίζοντο τινάς καταχρήσεις, κατά τούτο δέν ήσαν πάντοτε άξιοκα τάκριτοι· διότι τούς άφηναν άσίτους, και έκ τούτου ήναγκάζοντο νά τρέψωνται άπό τούς ιδρώ τας τών κατοίκων και πάροικων. Διορισθείς είς τό πολεμικόν ύπουργείον, ένησχσολείτο είς τά έν αύτώ άποτείνοντα χρέη μέ τήν άπαιτουμένην δραστηριότητα· έν τω μεταξύ όμως άπήντη σεν αλλεπάλληλα δεινά έπαπει λούντα τήν τύχην της Ελλάδος· δηλαδή, τάς εσωτερικός ταρα χάς περί φιλαρχίας, ώς τό άπέδειξεν αναφανδόν ό Κολοκοτρώνης, πολιτικός άντί πολεμικού διά τής βίας γινόμενος, τήν έξοδον του Οθωμανικού στόλου άπό τόν Έλλήσποντον είς τό Αιγαί ον Πέλαγος· τήν σύγχρονον έκστρατείαν του Σκόδρα πασά διά ξηράς και δευτέραν πολιορκίαν τού Μεσολογγίου άπό τόν ίδιον τήν άσυμφωνίαν και διχόνοιαν τών οπλαρχηγών τής Δυτικής Ελλάδος και Κραββάρων, προκύψασαν άπό τήν προς τον Μάρκον Μπότζαρην δοθείσαν άρχη γίαν αν και άνήκεν η τοιαύτη τιμή είς τόν Μπότζαρην, κατ' έκείνην όμως τήν κρίσιμον περί στασιν έμελλε νά έπάξη ολέθρια είς τήν πατρίδα αποτελέσματα. Διότι έπείραζεν αίσθαντικώ τα τήν φιλοτιμίαν τών άλλων αυτοχθόνων οπλαρχηγών, οίτινες έκαυχώντο ώς ανδρείοι, ώς πατριώται, και ώς δικαίωμα νομίζοντες χωριστόν νά ύπερασπίσωσι τάς επαρχίας των, τάς οποίας κατά κληρονομίαν έλάμβανον. Η θεραπεία μιας τοιαύτης επικινδύνου διά τήνπατρίδα διχόνοιας δέν άπήτει άλλο άντιφόρμακον, παρά τήν άφαίρεσιν της αρχηγίας του Μπότζσρη, ή τήν χορήγησιν του βαθμού της στρατηγίας πρός άπαντας, χιλιάρχους ετι όντας· ενεκρίθη τό δεύτερον ό δέ υπουργός του πολέμου έγραψεν αύτοίς ιδιαιτέρως ώς εφεξής."
Πηγές: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΕΡΡΑΙΒΟΥ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ
"ΦΘΑΣΑΣ εις τό Μεσολόγγιον μετά την διάλυσιν τής πρώτης του πολιορκίας, ήτις εις τους Όθωμανούς επέφερε τόσην φθοράν και καταισχύνην, όσην δόξαν και καύχημα εις τούς ΄Ελληνας, άνέμεινεν ημέρα παρ' ήμέραν την έξοδον των Σουλιωτών γινομένην έκ διαλειμμάτων διά τάς οποίας άπήντει δυσκολίας άπό τήν Έπτανήσιον Κυβέρνησιν, ώς έν τω πρώτω τόμω είρηται. Κατ΄ αυτήν τήν έποχήν έσυ γκρο τείτο δευτέρα Εθνική συνέλευσις εις τό ΄Αστρος τής Πελοποννήσου. Ενέκρινε νά παρευρεθή είς αυτήν ώς άπλούς πολίτης, μή έχων πληρεξούσιόν τι εγγραψον παρά των Σουλιωτών, ή των Στερεολλαδιτών, ώς αντιπρόσωπος· ό κύριος σκοπός του απέβλεπε νά πληροφορηθώ τον τρό πον, καθ' όν τά κοινά τής Ελλάδος συμφέροντα έμελλον νά διοικηθώσιν άποπερατωθείσης τής Συνελεύσεως επέστρεψαν όλα τα μέλη τών αντιπροσώπων εις τήν Καθέδραν, ήτις ην ή Τροπο λιτσά. Εν ώ ήτοιμάζετο νά σπέλθη έκ νέου είς Μεσολόγιον, διά νά ένωθή και συστρατεύση με τά τών Σουλιωτών, και λοιπών οπλαρχηγών τής Ελλάδος όπου ή ανάγκη τής πατρίδος άπήτει, οί οπλαρχηγοί, Όδυσσεύς Άνδρίτζου, Μήτσος Κοντογιάννης, Ανδρέας Σαφάκας, Σκαλτσοδήμας και τίνες αξιωματικοί, αντιπρόσωποι όντες είς τήν Έθνικήν Συνέλευσιν έκ μέρους του στρατι ωτικού τής ανατολικής Ελλάδος, τον έπροσκάλεσαν είς τήν κατοικίαν των, και όμογνώμως τω έπρόβαλαν τ'ακόλουθα· «Γνωρίζεις κάλλιστα, Περραιβέ, ότι τά όπλα τής Στερεάς Ελλάδος εί ναι εκείνα τά όποια υποφέρουν άδιακόπως και μέ γενναιότητα όλους τούς αγώνας, κινδύνους και θυσίας διά τήν έλευθερίαν της πατρίδος· δεν αγνοείς ένταυτώ, ότι αυτά ού μόνον στερού νται τών άθλων, άλλά καταφρονούνται και συκοφαντούνται πολλάκις άπό τήν άνανδρον ζη λοτυπίαν. αιτία: διότι δεν προεδρεύει τις Ρουμελιώτης είς τήν Διοίκησιν, ικανός νά ύπερασπίζη τά δίκαιά των. Τούτου ένεκα έπιθυμούμεν και θέλομεν νά δεχθής ό ίδιος τό βάρος του πολεμι κού υπουργείου έκ μέρους τών όπλων τής Στερεάς Ελλάδος». Μέ άκραν δυσαρέσκειαν και ικα νήν διαφιλονείκησιν εδέχθη τήν αίτησίν των νομίζων άναγκαιότερον και ώψελιμότερον τον ε αυτόν του είς τους πολεμικούς αγώνας, παρά εις τούς πολιτικούς, γέμοντας πάντοτε άπό πάθη διχόνοιας και πλεονεξίας, και μάλιστα, όταν οί κίνδυνοι άπέχωσι μακράν άπ' αυτών είς τούς πολεμικούς, άν ποτέ συμβαίνη μικρά τις σύγχυσις καί διχόνοια, ή παρουσία του κινδύνου καί αί νουθεσίαι φρονίμων οπλαρχηγών ού μόνον τάς διαλύουσιν, άλλά τάς έρεθίζουσι πολλάκις εις άμιλλαν ηρωϊκών κατορθωμάτων ας παρατηρήσωμεν μέ άμεροληψίαν τα είς την Ελλάδα διατρέξαντα καθ' όλον τό διάστημα της Επαναστάσεως και θέλομεν ίδη φανερά ότι οι πολεμι κοί έπλήρωσαν τά προς την πατρίδα χρέη των μέ θερμότερον ζήλον και έπιμονήν, παρ' ό,τι οί πολιτικοί. Αν ενίοτε μετεχειρίζοντο τινάς καταχρήσεις, κατά τούτο δέν ήσαν πάντοτε άξιοκα τάκριτοι· διότι τούς άφηναν άσίτους, και έκ τούτου ήναγκάζοντο νά τρέψωνται άπό τούς ιδρώ τας τών κατοίκων και πάροικων. Διορισθείς είς τό πολεμικόν ύπουργείον, ένησχσολείτο είς τά έν αύτώ άποτείνοντα χρέη μέ τήν άπαιτουμένην δραστηριότητα· έν τω μεταξύ όμως άπήντη σεν αλλεπάλληλα δεινά έπαπει λούντα τήν τύχην της Ελλάδος· δηλαδή, τάς εσωτερικός ταρα χάς περί φιλαρχίας, ώς τό άπέδειξεν αναφανδόν ό Κολοκοτρώνης, πολιτικός άντί πολεμικού διά τής βίας γινόμενος, τήν έξοδον του Οθωμανικού στόλου άπό τόν Έλλήσποντον είς τό Αιγαί ον Πέλαγος· τήν σύγχρονον έκστρατείαν του Σκόδρα πασά διά ξηράς και δευτέραν πολιορκίαν τού Μεσολογγίου άπό τόν ίδιον τήν άσυμφωνίαν και διχόνοιαν τών οπλαρχηγών τής Δυτικής Ελλάδος και Κραββάρων, προκύψασαν άπό τήν προς τον Μάρκον Μπότζαρην δοθείσαν άρχη γίαν αν και άνήκεν η τοιαύτη τιμή είς τόν Μπότζαρην, κατ' έκείνην όμως τήν κρίσιμον περί στασιν έμελλε νά έπάξη ολέθρια είς τήν πατρίδα αποτελέσματα. Διότι έπείραζεν αίσθαντικώ τα τήν φιλοτιμίαν τών άλλων αυτοχθόνων οπλαρχηγών, οίτινες έκαυχώντο ώς ανδρείοι, ώς πατριώται, και ώς δικαίωμα νομίζοντες χωριστόν νά ύπερασπίσωσι τάς επαρχίας των, τάς οποίας κατά κληρονομίαν έλάμβανον. Η θεραπεία μιας τοιαύτης επικινδύνου διά τήνπατρίδα διχόνοιας δέν άπήτει άλλο άντιφόρμακον, παρά τήν άφαίρεσιν της αρχηγίας του Μπότζσρη, ή τήν χορήγησιν του βαθμού της στρατηγίας πρός άπαντας, χιλιάρχους ετι όντας· ενεκρίθη τό δεύτερον ό δέ υπουργός του πολέμου έγραψεν αύτοίς ιδιαιτέρως ώς εφεξής."
Πηγές: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΠΕΡΡΑΙΒΟΥ
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΙΚΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου